گفتار سوم :شبهه تعارض

1. اهل سنت به اين دليل كه چون بخاري و مسلم اين روايت را در صحيح خودشان نياورده اند آن را بي اساس دانسته و با همين ملاك رواياتي را كه در فضائل اميرالمومنين عليه السلام وساير اهل بيت عليهم السلام نقل شده است رد نموده و بي اعتبار تلقي كرده اند، از جمله  ابن تيميه در باره مشروعيت خلافت ابو بكر مي گويد: چون در دو كتاب صحيح بخاري و مسلم، نصوص فراوان و از طرفي اجماع بر خلافت ابوبكر داريم ولي درباره علي چيزي وجود دندارد پس خلافت ابوبكر ثابت مي شود.

2. اين روايت با سند هاي مختلف توسط جمعي از صحابه مثل حذيفه بن يمان، عبدالله بن مسعود، ابودردا، انس بن مالک، عبدالله بن عمر وعبدالله بن ابي الهذيل نقل شده؛ ولي معتبر ترين آنها روايت حذيفه و ابن مسعود مي باشد که تحقيق در سند، ضعف ادعاها روشن مي گردد.

1. «سالم بن علاء مرادي» که ذهبي در باره وي مي نويسد:

2. « عمر بن هرم » که ذهبي در ميزان الاعتدال در باره او آورده است:

3. «وکيع بن جراح » که او را «  مقدوح» (مورد قدح و خدشه) دانسته اند .

4. همچنين در سند غلام « ربعي بن حراش » وجود دارد که ابن حزم تصريح به مجهول بودن او نموده است.

1. « لين ، متروک ، ضعيف ، مدلس ، قال الذهبي : لينه ابو زرعه و ترکه ابوحاتم.» او شخصي بي مبالات، متروک ، ضعيف و حيله گر در نقل حديث است،  ذهبي در باره او گفته است : ابو زرعه او را بي مبالات دانسته و ابوحاتم احاديث او را طرد كرده است[38].

2. « و قال العقيلي عن مطين :کان ابن نمير لا يرضاه و يضعفه و قال : روي احاديث مناکير. قال العقيلي : و لم يکن ابراهيم هذا بقيم الحديث. » عقيلي از مطين نقل مي کند که:ابن نمير از روايات  او راضي نبود و او را تضعيف مي كرد و مي گفت: او احاديث نا شناخته نقل مي کرد. عقيلي مي گويد: حديث ابراهيم ارزشي نداشت[39].

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: پاسخ به شبهات